Korkuda Peygamber ve Meleklerin Halleri:

Hz.Resûl(s.a.v), bir defa “Vakıa” suresinden bir âyet okuyunca bayılmışlardır. Başka bir sefer, Ebtah’da Cebrail (a.s.)’ı görünce bayılmışlardır. Namaz kılarlarken de göğüslerinde kazan kaynaması gibi bir ses duyulduğu bildirilmiştir. Ve: “Cebrail bana her ne zaman geldi ise, Allah korkusundan vücudu titrerdi” buyurmuşlardır.

A’raf/143.âyette; “Musa baygın yere düştü” buyurul-muştur.

Muhammed b. Münkedir diyor ki: “Allah-ü Tealâ Cehennemi yaratınca meleklerin ödü koptu. İnsanları yaratınca, melekler rahatladı”.

“İbrahim(a.s) namaza durduğu vakit, kalbinin cızırtısı bir mil mesafeden duyulurdu”                                                Ebû’d-Derdâ

“Davud (a.s) başını secdeden kaldırmamak üzere kırk gün ağladı”                                                                         Mücahid

“Davud (a.s)’ın gür olan sesi, hatasından sonra kısıldı”

                                                         Ömer b. Abdülaziz

Davud (a.s.)’ın ağlaması, af dilemesi ve Cehennemi anlatarak, korkutması bilinir. Cemaatinden vaazlarında can verenler olurdu.

Abdullah b. Ömer’in naklettiğine göre; Zekeriyya (a.s.)’a geç yaşında, özel lûtuf ile verilen Yahya (a.s.), çok ağlardı. Bir gün babası artık ağlamaktan vaz geçmesini ima edince: “Baba, Cebrail bana haber verdi ki, Cennet ile Cehennem arasında bir boşluk varmış. Burasını ancak göz yaşı akıtanlar geçebilirmiş. Ben de onun için ağlıyorum” demiştir. Bunun üzerine Zekeriyya (a.s.) da “oğlum, ağla” demiştir.

İsa (a.s.), havarilerine: “Ey havarilerim, Allah korkusu ve Firdevs sevgisi, zorluklara sabretmeyi gerektirir ve dünyadan uzaklaştırır. Size gerçeği söylüyorum. Firdevs Cennet’ini elde etmek için yalnız arpa ekmeği ile yetinip, çöplüklerde köpeklerle bulunmak yine de azdır” demiştir.