ÖLÜM
Ölmek belki kolay, hesap olmasa
Hayatımı veren, hesap sormasa.
İmanımla gitsem, fırsat olsa da
Son nefeste Azrail’den korku olmasa…
Can verirken acısı vücudu sarar
Ölüm meleği acep, hangi taraftan bakar?
Aldanışım, Hak’la perdeler kadar
Aldanmadan gitsem, perdem olmasa…
Hayatım sınırlı, vakit tükendi
Ayrılığın acısıyla, arzum bilendi.
Kavuşmak istesem de,”isteme” dendi
Bir de son nefes korkusu olmasa…
Seven için yaşam-ölüm fark etmez
Vuslatın avuntusu, kalbimden gitmez.
İmanımla koşsam, bilirim yetmez
Kabrimde bekleyen, amel olmasa…
Yaşar iken unutmadım, adını
Alamadım şu dünyanın tadını.
Burak oldum, yükledin kervanını
Bir de Münkir ile Nekir olmasa…
Cennet, Cehennem Sen ne dilersin?
Arzundan öte arzum yok, bilirsin.
Hesap verecekler, sıraya girsin
Bir de geçilecek, Sırat olmasa…
Niyet ettik, “beli” dedik ezelden
Hiçbir haber gelmez oldu güzelden.
Varacağız huzuruna tez elden,
Son nefeste aldandığım bir şey olmasa…
Sen Gafur’sun, Sen Rahim’sin, hem Rauf
Hem Afüv’sün, hem Rahman’sın, hem Settar
Ben çelimsiz, hem çok aciz, çok korkar,
Ameli kamçılayan ümit olmasa…
Her anımı ölüm ile yaşarım,
Kurtuluşun sevinciyle coşarım
Talep ettim, vereceksin umarım
Hesabı verilecek, nefes olmasa…
Rahmetinden ümit kesmem, âyettir.
Fazla ümitli olmak da gaflettir.
Ya! Resul’üm; bizi O’na affettir
Azalarım dile gelip, söyler olmasa…
Gün bitecek, ecel gelip, konacak.
Bir şekilde emanetin alacak.
Kıyametin küçüğü yaşanacak,
Aldanacak perdelerim olmasa…
Elim boştur, sermayeyi yitirdim,
Karıncanın hakkını, padişaha bildirdim.
Bu yüz ile Mahkeme-yi Kübra’ya girdim?
Bir de hesap ödeyecek, tasam olmasa…
Ayşegül Erdoğ
27.4.2005/ Konya