AMENTÜ BİLLÂHİ
Rabbim korkarım, son nefesimden
Ümidim galip gelse de, titrerim her dem.
Niceleri göçtü bilmem, kötü son ile,
Cehennem’i yarattın, uzak mı benden?
Korkarım “amentü billâh” düşmez dilimden.
Duydum ki son anda, zormuş söylemek,
Bu sebepten yaptım dilime, pesek
Acep dünyaya diyorum, hiç mi gelmesek
Dolaşırken daim, “amentü” desek
Amentü’yü hemen kalbe indirsek.
Sonundan emin olan var mı, bilemem
Ben bu aldanışla, Sana gelemem
Pek çok günahım var, başka şey bilmem
Dilimde daima, amentü billâh
Dilimden kalbime işledi, Allah!
Tesbih olsun, zikir olsun, vird olsun
İster taklid, isterse gerçek olsun.
Maksat o ki, dil gayriyi unutsun
Yarın huzuruna çıkarsam, elbet
Amentü diye diye, budur saadet
Sana geliş, bilmem nasıl olacak?
Ruhum, nasıl bu tenden ayrılacak?
Acep kimler, umduğunu bulacak?
Kudret Sende,hüküm Sende, güç Sende
Dilerim ki, amentü hep dilimde.
Sen dilersen, bildirirsin ilimden,
Sen dilersen, söyletirsin dilimden
Başka bir şey gelmiyor ki, elimden.
Gayretimle kurtulamam nefsimden
Amentü çıkmıyor asla, kalbimden
Sen dilersen uçurursun aşk ile,
Sen dilersen göçürürsün, şevk ile
Emaneti alıversen, hüsn ile
Dilime vird oldu “amentü billah”
Dosta yüzüm kara çıkmaz, inşallah.
Kudret Senin, dilediğin yaparsın
Hem yaparsın, hem de hesap sorarsın
İradeni irademe sararsın
Son nefesin korkusuna salarsın
Amentü’yü kalplere Sen koyarsın.