AMENTÜ BİLLÂHİ

Rabbim korkarım, son nefesimden

Ümidim galip gelse de, titrerim her dem.

Niceleri göçtü bilmem, kötü son ile,

Cehennem’i yarattın, uzak mı benden?

Korkarım “amentü billâh” düşmez dilimden.

 

Duydum ki son anda, zormuş söylemek,

Bu sebepten yaptım dilime, pesek

Acep dünyaya diyorum, hiç mi gelmesek

Dolaşırken daim, “amentü” desek

Amentü’yü hemen kalbe indirsek.

 

Sonundan emin olan var mı, bilemem

Ben bu aldanışla, Sana gelemem

Pek çok günahım var, başka şey bilmem

Dilimde daima, amentü billâh

Dilimden kalbime işledi, Allah!

 

Tesbih olsun, zikir olsun, vird olsun

İster taklid, isterse gerçek olsun.

Maksat o ki, dil gayriyi unutsun

Yarın huzuruna çıkarsam, elbet

Amentü diye diye, budur saadet

 

Sana geliş, bilmem nasıl olacak?

Ruhum, nasıl bu tenden ayrılacak?

Acep kimler, umduğunu bulacak?

Kudret Sende,hüküm Sende, güç Sende

Dilerim ki, amentü hep dilimde.

 

Sen dilersen, bildirirsin ilimden,

Sen dilersen, söyletirsin dilimden

Başka bir şey gelmiyor ki, elimden.

Gayretimle kurtulamam nefsimden

Amentü çıkmıyor asla, kalbimden

 

Sen dilersen uçurursun aşk ile,

Sen dilersen göçürürsün, şevk ile

Emaneti alıversen, hüsn ile

Dilime vird oldu “amentü billah”

Dosta yüzüm kara çıkmaz, inşallah.

 

Kudret Senin, dilediğin yaparsın

Hem yaparsın, hem de hesap sorarsın

İradeni irademe sararsın

Son nefesin korkusuna salarsın

Amentü’yü kalplere Sen koyarsın.