Kategori arşivi: 7.10.Mektup-Havf

Mektup-Havf

Mektup

Ya! Rabb-i Rahîm!

Ya! İlâhi bizleri bağışla. Sonsuz merhametinle esirge ve bağışla. Son nefesimizi iman ile vermemizi nasib et. Duyduk ki; bazı âyetlerini duyunca can verenler olmuş. Bizler ahir zamanın acizleri olarak ve hiç de aczini ve hududlarını bilmeyenler olarak, yine affına ve merhametine sığınıyoruz. Sen büyüklenenleri sevmezsin. Biz de bundan dolayı acziyetimizi bilmeye çalışıyoruz. Her ne kadar bilemediysek de, bilenlere dahil eyle. İşte, korkumuzun sebebi, bu kusurumuzdan dolayı, gaflet içinde can vermek.

Dünya sevgisinin ne demek olduğunu az çok bilmekteyiz. Bizi bu sevginin ağır sonucundan koru. Kalbimizde dava ile, eskilere ait sıkıntılar ile, karışıklık ile Huzuruna gelmekten koru. Son nefesimizi imanî karışıklıklardan temizle. Seni anarak, Sana inanarak, Peygamberimiz(s.a.v.)’e inanarak gelmemizi nasib et. Sen âyetinle, Peygamberler arasında bir fark gözetmeksizin, O’nlara iman etmemizi istemektesin. Hz. Peygamberimiz (s.a.v.) de Ashabı için, aralarında hiç birine dil uzatmayan bir halde olmamızı istiyor. Bizi bu türlü tefrikalar sonucu, bize fayda getirmeyen, hattâ zarar veren bu türlü kalp karışıklığı ve husumet göstermekten  son nefesimizde koru.

Duyduk ki, böyle karmaşa ile karşılaşsak da, yaşarken kendi kendimize imanımızı yeniden hatırlamak üzere söylediklerimizi, o zor olan son anda hatırlayabilirmişiz. Şu andan itibaren, son nefesimizdeki tehlikeden kurtulmak üzere, niyet ediyor ve daha sık “amentü billâh” demeye ahd ediyoruz. Ben Allah’a inanıyorum, ben Resulullah(s.a.v.)’a inanıyorum. Benimle birlikte olan dostlarım da inanıyorlar. Ben şahidim. Şimdi bu yazıları okuyanlar da inandıklarını tekrarlayacaklar.

Dilimizle söylediğimiz, halimize geçmezse, yalancılardan oluruz. Hem inandığımızı söyler, hem de Sana itaat etmezsek yalancılardan oluruz. Bize yardım et. Niyetlerimizin halis olduğunu fakat nefislerimize güç getiremediğimizi biliyorsun. Her şey Senden olduğuna göre, kalplerimizin sahibi olarak, lûtfen kalplerimize sundur.

Sana daima mektup yazdım. Yine yazacağım. Bu mektuplar, huzuruna getireceğim delillerimdir. Ben kulum, talebim olur. Sen Rab’sın, verişin olur. Çok kalabalık olan ailemle hiç engelsiz Sana vasıl olma sebeplerimizi halk et. Hamd Sana, senâ Sana, taat ve ibadet Sana, kulluk da ancak Sanadır.

Ya! Zül Celâl-i ve’l İkrâm!

Ya! Erhame’r Rahimin!

Ya! Rabb-i Rahim!

 

“Amentü billâh” , “Amentü billâh” , “Amentü billâh”