Dilencilikle ilgili dört hal vardır:

Zaruretinden dolayı istemek: Açtır veya çıplaktır. Çalışmaktan aciz haldedir veya iş bulamamaktadır. Yahut çalışamayacak kadar hastadır. Veya okumakta olduğu için çalışamamaktadır. Bütün bu şartlarda, dilenebilir. Karşısındakinin helâl olan parasını istemelidir. Karşısındaki de eziyet duymadan gönül hoşluğu ile veriyorsa, helâldir, alabilir, yiyebilir.

Önemli ihtiyacı için istemek: Sonunda ölüm tehlikesi olmayan bir hastalıktan tedavisi için, elbisesi varsa bile soğuktan muhafaza edemediği için, yürüyebiliyorsa da yol parası için dilenmesine dinen müsaade edilirse de, dilenmeyip sabretmesi tavsiye edilir. Fakat isteme sebeplerini yalan katmadan, doğru olarak ifade etmişse, bu doğruluğu, dilense bile, dilenciliğine kefaret olabilir diye umulur.

Hafif ihtiyacı için istemek: Meselâ gömleği var, fakat yırtık. Toplum içine bu gömlekle çıkmaktan utanıp, isterse; açlıktan koruyacak ekmeği var, fakat yanına katık isterse ve bu durumlarını açıklıkla söylerse, kerih olmasına rağmen dilenmesi caizdir. Lâkin; istediği insana eziyet ediyorsa, zillete düşüyorsa ve alacağı para haram ise kesinlikle dilenciliği haramdır.

İhtiyacı olmayanın istemesi: Haramdır. Elinde var iken istemesi, ihtiyacının olmaması demektir. Kesinlikle haram olur.