Can içinde canım yandı

Can içinde, canım yandı, tevhidini bilemedim

Tüm susuzlar suya kandı, Cemal’ini göremedim.

 

Perdelendik, ayrı düştük, Hak sırrına eremedim,

Kalpte ateş yanmaz oldu,pervaneye dönemedim.

 

İşin başı fiillermiş, işi Senden bilemedim,

Sebeplere sarılınca, hakikati göremedim.

 

İsimleri ezberledim, sıfatları hep gözledim,

Fiiller aklımı aldı, huzuruna giremedim.

 

Can içinde canım yandı, tevhidine eremedim,

Kudretine hayran oldum; hayran oldum, diyemedim.

 

Gölge idim, asıl sandım; aslolanı göremedim,

Kalbe tecellin dolunca, kim gölgedir, bilemedim.

 

İlâhlarım çoğalınca,İlâhımı seçemedim,

Varlığım özü aşınca, Yaradan’ı göremedim.

 

Ben bir hayal, Sen hakikat, varlığımla seçemedim,

Hayalim gidince elden, hakikati örtemedim.

 

Görsem dedim, göremedim, varsam dedim varamadım

Varlığım gidince elden, Cemaline doyamadım.

 

Can özünde kaybolunca, o an her şey bir tek oldu.

Kalbe tecellin dolunca, tüm İlâhlar telef oldu.