HAMİD (el- Hamîd)      (57)

Her bakımdan övgüye layık

Kur’an-ı Kerim’de: 17 defa geçer:

 

1)    Sadece Hacc 24. Âyette, tek başına “Hamîd” olarak geçer.

 

2)    Pek çok Âyette (hiçbir şeye muhtaç olmayan) anlamındaki “Ganî” ismine bitişmiş olarak geçer: Bakara 267  / İbrahim 8/ Hacc 64 / Lokman 12,26 / Fâtır 15 / Hadîd 24 / Mümtehine 6 / Tegâbün 6.

 

3)    “azîzü’l-hamîd” olarak: İbrahim 1 / Sebe’ 6 / Burûc 8

 

4)    “hamîd mecîd” olarak : Hûd 73

 

5)    “velî  hamîd” olarak:  Şûrâ 28

 

6)   “ hakîm hamîd” olarak: Fussilet 42

 

Kelime olarak övülen demektir. Allah senâ edilmeye, övülmeye tek lâyık olandır. Tek lâyık olan demekle,övülenin mutlak ve tek kusursuz oluşunu söylemek istedik. İnsanlardan da övülmeye lâyık olanlar vardır. Ama mutlak kusursuz diye övemeyiz, zira insanda kusur olabilir.

Allah, hamdin Zâtına yönelik olması gerektiğini bildirir. (İsrâ 111 / İbrahim 39) Ve insanlar anlamasalar bile bütün varlıkların istisnasız olarak O’na hamd ettiklerini beyan buyurur.(İsrâ 44)

 

Bu ismin insana yansıması oldukça mümkündür. Ahlâkca, dince, amelce, hayırca övülecek insanlar vardır. Bunların hepsini kendisinde toplayan en çok övülmesi gerekendir. Bu vasıflara ilâveten; yerli yerince söz söyleme,tavır ve hareketleri de kendisinde toplama ile övülenin Hamîd isminden aldığı pay çoğalır. Hz.Peygamberimiz (s.a.v.) bütün özellikleri şahsında toplamıştı. Diğer peygamberler, ashab-ı kiram, veliler ve alimler de bu vasıfları taşırlar. Bu kıymetli kişilerin hepsi de sayılan güzellikleri kendilerinde topladıkları kadar bu isim ile isimlenmişlerdir.

 

Kur’an-ı Kerim hamd ile başlar. Hz.Peygamberimiz (s.a.v.) bir Hadislerinde: “Din, güzel ahlâktır.” buyurmuşlardır. Yani her bakımdan övülen bir ahlâk sahibi olmaktır.

 

“Göklerde ve yerde ne varsa Allah’ındır. Şüphe yok ki Allah, O ganidir, her hamde layıktır.”  Lokman  26