Kategori arşivi: 78.Tevvâb

Tevvâb

TEVVAB  (et- Tevvâb) (78)

Tevbeye teşvik eden ve tevbeleri kabul eden

 

Kur’an-ı Kerim’de :

 

1)    “ rücû” anlamında : Tevbe 118

 

2)    “ tevvab” olarak : Nasr 3

 

3)    “Rahîm” ismi ile birlikte: Bakara 37,54,128,160/ Nisâ 16,64/ Tevbe104,118/ Hucûrat 12

 

4)    “Hakîm” ismi ile birlikte : Nûr 10

 

5)    “yakbilü’t-tevbe” yani Allah’ın tevbeleri kabul edeceğine dair: Tevbe 104/ Şûrâ 25

 

6)    “kâbilü’t-tevb” ifadesiyle, tevbelerin kabul edileceğinin doğrulanması:Mü’min 3

 

Tevbe kelimesinin anlamı “rücû” yani dönme demektir. Rücû hem Allah için, hem de kul içindir. Kul hakkında rücû, masiyeti terk edip, itaate dönüştür. Allah hakkında ise, kulun dönüşünü kabul edip, onu cezalandırmadan vazgeçmesi (rücû edişi)dir.(Tevbe 118)

 

Allah-ü Teâlâ kullarının tevbeleri için sebepler yaratır. Tevbelerini bozduklarında bile tekrar af sebepleri halk eder. Kul bir günahtan vazgeçmek istediğinde, bunu samimiyetle içinde hissetmeli, pişmanlık duymalı, bir daha aynı günaha asla dönmemeye niyet etmelidir. Eğer günahları Allah ile arasında olan günahlar ise bu kadarı yeterlidir. Fakat günahları kamuya ait veya birilerinin haklarına tecavüz şeklinde ise, önce hakları iade etmeli, helâlleşmeli, sonra da bir daha dönmemeye azmederek, pişmanlıkla Allah’ın affını niyaz etmelidir. Sonra da “lâ teknatu min rahmetillâh” Âyeti ile bildirildiği gibi, Allah’ın rahmetinden asla ümit kesmemelidir.

 

Bu ismin kula yansıması: Kişinin etrafına karşı affedici olduğu kadardır. Tevvâb ismi ile isimlenen kişi kin tutmaz, affedici ve hoşgörülüdür. Çevresinin hatalarını görmemeye çalışır. Kendi yaptığı hataları hiç unutmaz. İnsanın doğruluğu yakalayabilmesi ve orta yolda sabitliği kazanabilmesi için, bu hataların, iniş ve çıkışların olabileceğini bilir. Hatta bu hataları görmezlikten gelebilir. Daha da kemalli olanlar için hatalar fark edilmeyebilir. Yalnız burada söz edilen hatalar, o kişinin, kendisine ait yaptıklarıdır. Burada eğer başkalarının hakları söz konusu ise, hiç biri gözden kaçırılmadan tesbit edilir. Başkalarının da dahil olduğu konularda af,yoktur.