Kategori arşivi: 1.10.Şiir – Selam Olsun

Şiir – Selam Olsun

SELAM OLSUN

Bağımızdan bir tek tane yiyene

Elem gelmez, gül bahçesi derene

Tek güzelden bin bir çile çekene

Selâm olsun, canı feda edene…

Selâm olsun tevbesini diyene…

                 Ararım, bulamam canı yola koyanı

                 Severim, bu hayalle doyanı

                 Masivayı, muhabbetle tartanı

                 Selâm olsun, yola yolcu katana…

                 Selâm olsun, yolcular kervanına…

Yüzüm aktır, acizliğim bilinir

Hiç riya yok arzularım silinir

İsteğinle, muhabbetim bilenir

Selâm olsun, kapıyı bekleyene…

Selâm olsun, tevbeden dönmeyene…

Sabredemem, muradına koşarken

                 Kahredemem, lûtfun ile coşarken

                 Ferhat gibi dağlar delip, aşarken

                 Selâm olsun, menzili aştırana…

                 Selâm olsun, pişmanlığı duyana…

Şikâyet yok, kendi serkeş hâlimden

Kime desem anlatamam bunu ben

Bin bir ömür uçup, gitse elimden

Selâm olsun, uçurup göçürene…

Selâm olsun, tevbeyi ettirene…

                 Agâh oldum kendi hakikatime

                 Aşinayım tüm âlemin derdine

                 İnsafsızım, acıyamam nefsime

                 Selâm olsun, tevbesiyle gelene…

                 Selâm olsun, tevbesiyle ölene…

Bir yudum su, susuzları kandırır

Bir tatlı söz, acıları dindirir

Yar vefası yüzümüzü güldürür

Selâm olsun, ahde vefa edene…

Selâm olsun, tevbe nasuh edene…

                 Çok söyledim, bunlar sığmaz irfana

                 Tek taleple çıktım,geldim meydana

                 Gönül ettim, rica ettim Sultan’a

                 Selâm olsun, tevbesini yapana…

                 Bu tevbeye bizi şahit tutana…