NAMAZIN FARZLARI
Namazın farzları: 12 adettir. 6 sı namazın içinde, 6 sı da dışındadır.
Namazın dışındaki farzları: 6 adettir.
1) Hadesten taharet: Gusul ve abdest olup, bunlar için bir mani olduğunda teyemmüm.
2) Necasetten taharet: Namaz kılınan yerde veya elbisede necaset(pislik) olmaması.
3) Setr-i avret: Örtünmek. Kadın için eller ve yüz hariç bütün bedenin örtünmesidir. Erkek için ise göbeğin altından, diz kapaklarının altına kadar olan kısımdır.
4) İstikbal-i Kıble: Kıbleye yönelmek. Savaş, yırtıcı hayvan tehlikesi karşısında korkmak ve binek üzerinde olmak dışında; kıblenin neresi olduğu hakkında araştırma yapmak farzdır.
5) Vakit: Vaktin girdiği konusunda kesin bilgiye sahip olmak gerekir. Aksi takdirde namaz sahih olmaz.
6) Niyet: Kalp ile namaz kılmaya ve hangi vakti kılacak ise o vaktin namazına, hatta namazın sünnet veya farz ya da vacip oluşuna göre hangi bölümü kılınacaksa, o bölüme niyet etmelidir. Eğer İmam ile namaz kılınacak ise, namaz kılan hem kılacağı namaza niyet eder, hem de imama uymaya niyet eder. Eğer cemaat namazı kılınıyorsa ve cemaatte kadın var ise, imamın kadın cemaat için de niyet etmesi gerekir. İmamın haberi olmadan kadın cemaatin imama uyması sahih olmaz.
Namazın içindeki farzlar: (Rükûn denir) Bunlar da 6 adettir.
1) İftitah tekbiri: Namaza başlama tekbiridir. Kişi kendi duyacak kadar bir sesle “Allah-ü Ekber” der.
2) Kıyam: Gücü yetenlerin ayakta durduğu ve bu sürede Kuran’dan belli bir miktar âyet okuduğu kısımdır. Tekbirden sonra bir Fatiha ve bir sûre okunur. Kıyamda bir yere yaslanmak ile namaz sahih olmaz. Ayakta duramayacak kadar hasta veya aciz durumda olan kişi, en kolayına gelecek şekilde oturarak namaz kılar. Eğer gücü yeterse rükû’ ve secdesini yapar. Yetmez ise başını öne doğru eğerek imâ ile yapar. Secde imâsını, rükû’ya göre daha öne doğru ve daha aşağıya doğru eğilerek yapar. Secde yapmak için sandalye sırtlığı veya yastık gibi bir şey kullanmaz. İmâ ile yapar. Oturmaya da gücü yetmezse, yatarak, kılar. Ayaklarını kıbleye doğru uzatır, üstlerini örter(edeben), secde ve rükû yaparken de imâ ile yapar.
3) Kırâat: Namazın içinde Kur’an okumak demektir. Fatiha, Zamm-ı Sûre, tahiyyat ve Kunut duaları okunur. Okuma sırasında, Kur’anın manâsını değiştirecek bir hata yapmamak lâzımdır. Zamm-ı Sûrelerin okunuşunda da bir düzen vardır. birinci rekâtta daha uzun olmak üzere, en kısa sûre en son rekâta bırakılır. Bir de bu sûrelerin Kuran’daki yer alma sırasına göre okunması lâzımdır.birinci rekâtın Zamm-ı Sûresi, Kuran’da diğerlerinden daha önce yer almış olmalıdır. Eğer cemaat namazı kılınıyorsa, kıraati en iyi olan kişi, diğer imamlık şartlarını da taşıyorsa, imam olarak tercih görmelidir.
4) Rükû’: Mutlaka öne doğru eğilmek demektir. Kişinin elleri dizlerine kavuşacak kadar eğilmelidir. Kadınlar daha az eğilirler. Rükû’ da tesbih çekildikten sonra (Sübhane Rabbiye’l Azîm) doğrulmak vaciptir. Yanılır da doğrulmadan secdeye varılırsa, namazın bitiminde sehiv secdesi yapması gerekir( hata, yanlışlık secdesi). Bilerek terk ederse tahrimen (harama yakın) mekruh olur. Vakit içinde tekrar kılması gerekir.
5) Sücûd: Secde demektir. İki elin iç tarafı, iki diz, iki ayak , alın ve burun kemiği ile yere temas ederek yapılır. Namazın rükûnları ve bilhassa secdelerde ve secde arası oturmalarda kişi, acele hareket etmemeli, ibadete yakışır bir sükûnet içinde huşû, ve vekar içinde olmalıdır.
6) Kâde-i âhire (son teşehhüd oturuşu)’de teşehhüd miktarı kadar oturmak. Yani tahiyyat ve salâvatlar okunacak kadar oturmaktır.
Bu sayılan rükûnlardan biri eksik olsa namaz kabul olmaz.